Geen nieuws is niet altijd goed nieuws

Er is weinig nieuws te melden. De gevolgen van de credietkrisis beheersen nog steeds de kranten en journaals. En dat gebrek aan nieuws is triest nieuws. Het grote Zwarte Pieten is inmiddels begonnen. Het is de schuld van de banken, en daardoor de schuld van de aandeelhouders, en ook van de bestuurders, en ook van .... enzovoorts.

Belangrijker is natuurlijk hoe we er uit komen. Maar dat schijnt in Nederland nauwelijks mee te tellen. Bij de berichtgeving van calamiteiten beperken we ons hier vooral tot verhalen hoe zwaar iedereen getroffen is. De oorzaak en oplossing schijnen er minder toe te doen.
Dat zagen we bij de berichtgeving over de Turkse Boeing die verkeerd geland is. Buitenlandse media wisten bijvoorbeeld al vrij snel te vertellen dat de verkeersleiding afgeleid was door een vliegtuig met een open achterdeur. Dan heb je een mogelijk oorzaak te pakken. We weten nu dan dat het door een defecte hoogtemeter komt, maar ook dat de bemanning én de verkeersleiding niet adequaat gereageerd hebben.

En zo gaat het ook met de kredietcrisis. Het is duidelijk dat er een hoop bedrijven en mensen onaangenaam door getroffen worden. We lijken hier de oorzaak alleen maar interessant te vinden als die op een ander (het liefst in het buitenland) wijst, en over een oplossing hoor je al helemaal niemand. En die is zo simpel. Gewoon allemaal ophouden met zeuren, en weer aan het werk. Van al dat gerejemineer gaat het echt niet over.

Dus producenten (makers) en toeleveranciers (ofwel co-makers) , de handen uit de mouwen, sla de handen ineen, en maak er wat van. En dan het liefst iets wat de consumenten graag hebben. We geven nu minder geld uit aan auto’s en huizen, dus er blijft genoeg geld over voor andere dingen.