Over deze Blog

Ook deze Blog groeit Gisteren kreeg ik de tip om het rapport over toeleveren en uitbesteden (dat ik BIJNA af heb) via deze weg beschikbaar te maken. Er is dus opeens een grote kop linksboven verschenen, met de oproep om het gratis rapport aan te vragen.
Ik heb de moeite genomen om naar verschillende zienswijzen en vooroordelen over toeleveren en uitbesteden te kijken, en mijn conclusie is dat we het hier eigenlijk best goed hebben. Met we bedoel ik dan het hele MKB en alle grotere industrieën die daar op leunen. En met hier bedoel ik Nederland, dat een hele hechte infrastructuur van toeleverende bedrijven en industrieën kent. Alleen de tijd zit nu even tegen hé. Daar heb ik in deze columns al zo vaak over geschreven, daarom laat ik dat vandaag even achterwege.

Verder heb ik gelijk de hele blog een facelift gegeven, waarvan ik hem zelf erg opgeknapt vind. Er zullen binnenkort nog wel meer (experimentele) wijzigingen in deze Blog uitgeprobeerd worden. Als dienstverlenend toeleverancier willen wij u niet alleen zo goed mogelijk bedienen met ons automatendraaiwerk, we willen het u laten weten ook.

Over opvoeden

Leverbetrouwbaarheid valt of staat met de betrouwbaarheid van de hele keten. Vandaag bleken wij een, toch al krappe, levertijd om een zeer banale reden niet gehaald te hebben: de pakketdienst reed in het begin van deze week niet in de regio Maastricht, want het was Carnaval. Als nuchtere noorderlingen hadden wij daar natuurlijk nooit rekening mee gehouden. De onderdelen waren al heel krap op tijd klaar, want er was eigenlijk onvoldoende tijd voor het inkopen van het materiaal, maken van de producten, en dan ook nog laten vernikkelen. Plus nog alle tijd voor het heen en weer zenden de al dan niet vernikkelde onderdelen. Wij hadden dus een iets langere levertijd opgegeven, die we normaliter wel gehaald hadden, als de pakketdienst meegewerkt had.
Hoewel onze orderbevestiging duidelijk de nieuwe leverdatum vermeld moet hebben begon de klant toch rond de gevraagde datum te rappelleren.

En zo blijven toeleveranciers en uitbesteders elkaar continue opvoeden. Gelukkig ging het hier maar om kleine afwijkingen ten opzichte van wat er gevraagd was.

Dat het er soms ook grover aan toe gaat blijkt onder meer uit een stukje dat ik gisteren las. Het gaat hier over ‘outsourcen’, dat is hoe ze, vooral in de ICT branche, uitbestden tegenwoordig noemen. Maar het hele stuk geldt ook onverkort voor ‘uitbesteden in de echte wereld’, van bouten, moeren en andere dingen die je beet kunt houden.

De conclusie is helder: Vraag van een toeleverancier niet alleen een topprestatie voor een bodemprijs, maar voedt de toeleverancier op tot een volwaardige partner in het ‘voortbrengings proces. Een goede toeleverancier staat daar voor open. Net zoals een goede uitbesteder open staat voor terugkoppeling, zeg maar ‘opvoeding’ door de toeleverancier.

Carnaval

Vandaag eens een wervend praatje:

Op sommige dagen is het doel om anders te lijken dan te zijn. De carnavalsdagen zijn ook van die dagen. Grote delen van het land liggen weer min of meer ‘plat’ door het feestgedruis. En zo hoort het ook, eens per jaar.

Maar moeten we de rest van het jaar dan beulen, zwoegen in “het zweet ons aanschijns”?

Welnee, we moeten vooral slim werken, dat houd je veel langer vol dan hard werken. Slim werken loont bovendien veelal beter dan hard werken. Voor die taken waarbij je erg, misschien wel te, hard moet werken, schakel je gewoon een specialist in. Dat is het uiteindelijke bestaanrecht van de gespecialiseerde toeleverancier. Door specifieke ervaring en aangepaste uitrusting kan de toeleverancier ‘dingen’ vaak slimmer maken. Dan lijkt het of u heel erg hard gewerkt heeft, terwijl u het juist slim uitbesteed heeft. En zo lijken dingen dan soms weer anders dan ze zijn.

Wees slim, schakel een specialist in.

Goed leiderschap

Ik kan het ook niet helpen, maar er is op dit moment meer te vertellen over de algemene economische toestand dan over toeleveren. En de algemene economische toestand beinvloedt de bedrijvigheid bij de toeleveranciers, die over het algemeen erg conjunctuur gevoelig zijn.

Wat mij opviel dat er in oktober, volgens onze regering, nog niets aan de hand was, en de storm (of eigenlijk de stilte) zou aan ons voorbij razen. In februari 1953 zouden we ook voor de storm veilig zijn achter de dijken, dus zo’n uitspraak geeft vertrouwen. Als niet schipper Evegroen, bij Niewerkerk aan de IJssel, op last van burgemeester Vogelaar zijn schip het gat in de dijk ingevaren was, zou half Zuid Holland onder water gelopen zijn. De afloop in Zeeland is bekend.

En nu blijkt opeens dat we vanaf afgelopen april al in de recessie zitten. Dat is natuurlijk een briljante vondst. De laatste recessies hebben meestal niet langer dan 1,5 a 2 jaar geduurd, en als we nu opeens al 9 maanden in recessie zitten, zijn we al halverwege! En bijna niemand had het nog echt heel erg gemerkt. Dus dan moet de tweede helft ook wel meevallen.

Ik vrees dat we er zo simpel niet van af komen, en ik blijf pleiten voor de MKB revolutie!

Van topprestaties naar diepe dalen

Eén van mijn eerst Blogs ging over de vergelijking tussen een topsporter en een toeleverancier. Bij de laatste edities overheersen de gevolgen van de krediet de crisis echter. En dat is niet zo vreemd, want het krediet crisis spook houdt de hele industrie, en dus ook de toeleverings industrie in een beklemmende greep. Niet vreemd, maar wel gek.
Vandaag las ik dat de eerste Nederlandse elektrische auto nu ook al geslachtofferd wordt aan het gebrek aan vertrouwen.

Want het is meer een vertrouwenscrisis die het gebrek aan krediet veroorzaakt. Terwijl ontwikkelingen als de elektrische auto juist zo hard nodig zijn. Niet nu al voor het milieu. Dat heeft er pas baat bij op de lange termijn. Maar ook voordeel op de lange termijn schuift uit als er nu niet aan begonnen wordt. Elektrische auto’s gebruiken ook energie, en de opwekking van energie gaat met allerlei uitstoot gepaard. En het fabriceren van electrisch auto’s gebruikt nog veel meer energie. Het probleem van de verwerking van de accu afvalstroom is ook nog niet opgelost. Als elektrische auto’s schonere lucht geven, is dat alleen maar plaatselijk. Om het heel simplistisch te zeggen: De lucht in Rotterdam centrum wordt schoner, terwijl de centrale op de Maasvlakte meer rommel uitbraakt. Maar als we genoeg energie op kunnen slaan wordt het pas rendabel om elektriciteit op te wekken met wind-, zonne-, en andere natuurlijke energie bronnen.
Dus nu stoppen met de elektrische auto is op termijn een gemiste kans voor het milieu, maar juist nu voor de Nederlandse industrie, en daardoor ook voor de Nederlandse toeleverings industrie.
De kredietcrisis is een vertrouwens crisis, want krediet verleen je in vertrouwen. Paradoxaal genoeg heeft door de crisis het Nederlandse volk meer vertrouwen in de regering. Die zou ik dus willen verzoeken, om dit vertrouwen niet te beschamen. Steun de Nederlands industrie.

Want net als de topsporter heeft de industrie vertrouwen nodig om te kunnen presteren. Waarmee ik dan toch een overeenkomst tussen toeleveren en topsport gevonden heb.

Uitbesteden in de echte wereld.

De meeste artikelen over uitbesteden die ik lees gaan over het, in de ICT populaire, outsourcen. Wat gewoon het zelfde is, maar de ICT is nu eenmaal doorspekt van Engelstalig jargon.

Eén zo’n artikel wil ik nu even van de bitjes en bytjes, die per glasvezelkabel en/of satelliet verzonden kunnen worden, naar de werkelijke wereld, waar spullen voor aflevering eerst in een doosje of op een pallet gedaan moeten worden, en vervolgens fysiek verplaatst.

Bedrijven die gaan uitbesteden, beseffen vaak de gevolgen voor de eigen organisatie niet, of onvoldoende. Want de toeleverancier is, hoe goed hij het ook probeert, geen verlengstuk van het eigen bedrijf.
De uitbesteder stelt ‘gewoon’ de specificaties en gewenste levertijd vast, de leverancier moet leveren. Op zich is dat geen probleem, want toeleveranciers (‘jobbers’) kenmerken zich door het leveren op klantorder. Zij denken in standaarden en werken met een gestroomlijnd fabricage proces.
Helaas heeft een uitbesteder soms andere verwachtingen. Men hoopt op wonderen, en denkt/hoopt dat de beperkingen van de eigen fabricage afdeling bij een toeleverancier vervallen.
Plat vertaald kan je zeggen: Wat eerst niet lukte in de eigen werkplaats, probeer ik nu wel te bereiken bij de leverancier. Er is een grote kans dat dit tot een teleurstelling leidt.
Leveranciers werken op een gestructureerde, procesmatige manier om de gezamenlijk gemaakte afspraken te realiseren.
Als je succesvol wilt uitbesteden is het dus essentieel dat je als inkoper ook op die manier gaat werken. Kies je ervoor om de fabricage (gedeeltelijk) uit te besteden, dan vraagt dat aanpassingen van de eigen organisatie.
Richt de besturing van de productie anders in (‘de regie’), maar ook de financiële en facilitaire aspecten. Men dient te gaan denken in producten en diensten, maar er moet vooral de bereidheid zijn om vooruit te denken. Wanneer moeten welke 'dingen' aanwezig zijn, en waar? En aan welke eisen moeten deze 'dingen' voldoen?
Van een leverancier mag je immers de kennis en kunde verwachten om (redelijke) eisen en wensen te realiseren, maar dat moet je ze wel (tijdig) aan de leverancier bekend maken!

De uitbesteder is verantwoordelijk voor de specificaties, de (toe)leverancier voor de realisatie!

Crisismoe

Alleen gisteren en eergisteren heb ik weer een zooitje crisis-mail ontvangen. Dat is gewoon deprimerend. En ik ben eergisteren nog zo dom geweest daar op in te gaan ook. Laten we het vandaag weer over toeleveren hebben. En dan bij voorkeur over het toeleveren van serie draaiwerk. Vergeef mij mijn eenzijdige belangstelling, maar het toeleveren van automatendraaiwerk is wel onze manier om door de crisis heen te komen.
Welke crisis? De door de banken aan ons opgedrongen kredietcrisis!

Gelukkig zijn er vandaag weer leuke aanvragen binnen gekomen, en, maar ik hoop, aanlokkelijke aanbiedingen de deur uit gegaan. De eerste order daarop is in ieder geval weer binnen.
Ik houd het stukje van vandaag dus erg kort, want er liggen nog meer aanvragen, en als ik wil dat daar orders uit voorkomen, mag ik ze niet laten liggen natuurlijk.

Een rondje op het web

Ik heb eens een rondje over het wereldwijde web gesurfd, en ben best wel wat leuke artikeltjes over toeleveren tegengekomen. Ik wil er een paar aanwijzen, en om taalproblemen te vermijden beperk ik me tot de Nederlandstalige stukjes.

Een doemscenario over personeelskwesties na de crisis:
http://www.managersonline.nl/weblog/473/het-doemscenario.html

leert ons dat het niet verstandig is om nu rigoureus het personeelsbestand uit te dunnen. Waarschijnlijk is het verstandiger om niet- kerntaken, voor zover dat nog niet gebeurd is, af te stoten, en meer in te kopen en uit te besteden.

Maar soms gaat het mis met outsourcen, ofwel uitbesteden.
http://www.6minutes.be/NL/Artikel.aspx?ArtikelID=13411&RubriekID=1
http://www.datanews.be/nl/opinie/90-99-21986/de-waarheid--en-niets-anders-dan-.html


Al slaan deze berichten eigenlijk op een groot probleem dat zich in de IT sectorvoordoet, is het natuurlijk de angst van iedere uitbesteder dat zijn toeleverancier hem met de brokken laat zitten. En bij de IT industrie is er nog niet eens sprake van een goederen stroom. Als er fysiek spullen ergens, op tijd, moeten zijn, in plaats van via een data kabel, zijn de mogelijke problemen alleen maar groter. Dit vraagt om verantwoord uitbesteden, en dat is niet altijd ‘ver’ uitbesteden.

Natuurlijk is mijn conclusie dat inkopen van industriële onderdelen het best dicht bij huis kan gebeuren. En dan bij een vertrouwde leverancier. Maar het is vermoedelijk wel duidelijk dat ik niet onbevooroordeeld ben. Dat zegt echter nog niet dat ik er naast hoef te zitten. Toch?

PANIEK !!

Vandaag schrijf ik maar weer iets over de algemene toestand. De aanleiding is een mailtje dat ik van de metaalunie kreeg. Onze club van werkgevers in de (MKB) metaal industrie publiceert ieder kwartaal zijn eigen Economische Barometer. En net nu het producenten en consumenten vertrouwen volgend de peilingen van januari iets lijkt te herstellen, komen deze onheilsprofeten met de peilingen van het vierde kwartaal van verleden jaar. Deze zijn wel aangevuld met een tussentijdse peiling in januari.

Vooral de vooruitzichten voor de verspanende toelevering kunnen mij niet echt aan het lachen maken. Maar ja, het zijn deels nog vooruitzichten van twee of drie maanden geleden. Ik weet niet wat ze vandaag nog waard zijn, laat staan morgen.

Tja, toen was het allemaal wat sombertjes, met die donkere dagen voor kerst in het vooruitzicht.
Maar nu daagt er ’s morgens al weer eerder licht aan de horizon, en zo lijkt het optimisme zich ook te ontwikkelen. Als de mensen inderdaad minder geld uitgeven aan auto’s, benzine en huizen, dan blijft er gewoon meer geld over voor de rest. En het grootste deel van de metaalunie leden maakt geen auto’s, huizen of benzine, dus waarom zijn we met zijn allen zo somber?

Wat je ver haalt

Kan soms verkeerd aankomen.

Begrijp mij niet verkeerd. Ik heb helemaal niets tegen ‘verre import’. Al is het alleen maar omdat wij zelf ook ‘ver exporteren’. En voor wat hoort wat, nietwaar?
Maar de redenen om de spulletjes van ver te halen is soms wat wazig, of ronduit onjuist. Niet dat dat voor ons altijd verkeerd uitpakt.
Recentelijk hebben wij een order ontvangen voor het aanpassen van in China gefabriceerde onderdelen. Natuurlijk hadden we ze liever helemaal zelf gemaakt, en dan waren die onderdelen uiteindelijk goedkoper geweest. En dat was nu net de reden dat ze naar een ver land uitbesteed waren. In Nederland laten maken zou te duur geweest zijn. En dat bleek weer eens niet juist.

Het zegswijs “Goedkoop is Duurkoop” geldt nog steeds. Vergeet, bij het uitbesteden, of dat nu binnen Nederland of naar China, of nog verder, is niet om goede afspraken te maken.
Chinezen zijn niet dom, en ook niet onbetrouwbaar. Maar ze redeneren anders dan wij, en dat leidt tot andere interpretaties. Ook bij binnenlands toeleveren en uitbesteden kunnen misverstanden voorkomen , maar die zijn meestal eenvoudiger op te lossen, en dan ook nog vaak voordat ze problemen geven.